СЕГОДНЯ ДЕНЬ РОЖДЕНИЯ ОСЕТИНСКОГО ПОЭТА ЕПХИЕВА ТАТАРИ
23 Ноября 2015
ПОЭТ ЙÆ ХЪÆЛÆС ДÆТТЫ ДÆУÆН
Æнус, йæ дидинæг æфтаугæ,
Рæвдауы поэты, йæ мадау;
Поэт куыннæ кæна ныр заргæ,—
Куыд лæууа иуварс уый уæд, сагъдау!
Мæхи нымæр куы сдзурын: «адæм»,
Æрцагуры уæд зæрдæ зарын.
Сæрибар фаллойы бæркадæн
Йæ фаг ныхæстæ æз нæ арын.
Цы дæ, поэт?—Цы у дæ кадæг,
Куы нæ хъусой дæ зардмæ адæм?
Æргъæфст цъиуау, куы уа дæ зарæг,
Æрду—йæ бындур уæд дæ цардæн!
Дæу дæн, фæллой, дæу дæн, нæ дзыллæ!-
Дæуæн мæ зард, мæ уд—дæ фæхъау!
Цæттæ дæн æз æдзух дæ дзырдмæ,—
Мæ ныфс дæуимæ стыр — æнæвгъау.
Хъæлæсæй дæр æмæ æнгасæй
Мæ лирæ нæ кæны æрхæндæг...
Фæтæг, дæуæн мæ зард — æгасæй,
Ды дæ нæ дзыллæтæн сæ зæрдæ!
Æнус, йæ дидинæг æфтаугæ,
Рæвдауы поэты, йæ мадау;
Поэт куыннæ кæна ныр заргæ,—
Куыд лæууа иуварс уый уæд, сагъдау!
Мæхи нымæр куы сдзурын: «адæм»,
Æрцагуры уæд зæрдæ зарын.
Сæрибар фаллойы бæркадæн
Йæ фаг ныхæстæ æз нæ арын.
Цы дæ, поэт?—Цы у дæ кадæг,
Куы нæ хъусой дæ зардмæ адæм?
Æргъæфст цъиуау, куы уа дæ зарæг,
Æрду—йæ бындур уæд дæ цардæн!
Дæу дæн, фæллой, дæу дæн, нæ дзыллæ!-
Дæуæн мæ зард, мæ уд—дæ фæхъау!
Цæттæ дæн æз æдзух дæ дзырдмæ,—
Мæ ныфс дæуимæ стыр — æнæвгъау.
Хъæлæсæй дæр æмæ æнгасæй
Мæ лирæ нæ кæны æрхæндæг...
Фæтæг, дæуæн мæ зард — æгасæй,
Ды дæ нæ дзыллæтæн сæ зæрдæ!
Татари Епхиев родился в 1911 году в сел. Ардон Северной Осетии. Учился в горном техникуме в Новочеркасске. В 1937 году окончил Московский историко-философский институт.
Епхиев начал писать еще учеником Ардонской школы. В поэзии юного поэта ведущее место занимает тема рабочего класса. В тридцатых годах творческая активность Епхиева активизируется. Он пишет лирические стихотворения и поэмы, рассказы и повести.
В 1930-е годы Татари Асланбекович написал несколько крупных произведений: «Песнь о новой эпохе» («Кадæг авзонджы дугыл», 1932), поэмы «Два сердца» («Дыууæ зæрдæйы», 1937), «Безымянный курган» (Æнæном обау», 1938) и «Ленин» (1939), повесть «Волны» («Уылæнтæ», 1937).
В поэме «Два сердца» поэт показал формирование новых людей. Поэма «Безымянный курган» отображает события борьбы советских пограничников против японских агрессоров.
В 1935 году был опубликован ещё один сборник стихов — «Сердце радуется» («Зæрдæ райы»).
В 1939 году Епхиев в соавторстве с Нигером написал драму «Коста».
В годы Великой Отечественной войны Епхиев создает ряд поэтических произведений, посвященных подвигам советских людей.
В послевоенном романе «Вперед» (1955) автор отобразил события послевоенного колхозного строительства.
Творчеству Епхиева присуще чувство юмора. Его юмористические рассказы пользуются большой популярностью.
Епхиевым опубликовано также большое количество статей по проблемам осетинской литературы.
Умер Татари Епхиев в 1958 году.